38 km lang ouwehoeren...

2 weken geleden... Condensloop Leeuwarden.

"Over twee weken loop ik in Enschede," riep ik al fietsend naast Pieter."Oh, ga je hard lopen?" aldus Pieter. "Nee, ik wil een dit keer genieten van een marathon, ik denk rond de vier uur," antwoordde ik. Dit klonk ook aantrekkelijk in Pieters oren. Dus werden de plannen definitief gemaakt via Twitter en sms.

De afgelopen week was al een beetje twijfelachtig. Ik was al niet fit de hele week en ik hoopte voor het weekend alweer redelijk fit te zijn. Koolhydraten stapelen en voordrinken ging bij mij niet op ivm darmklachten, dus...
Gelukkig was ik zaterdag wel van mijn wc-sessies af.

Om 05:45 op zondagochtend 25 april ging dus de wekker. Sjeezz... en dat op je vrije zondag. Ik vertrok pas om 06:55 richting Pieter, maar ik heb een hekel aan haasten en doe het graag lekker rustig aan 's ochtends. Ff douchen, laatste spullen pakken en ontbijten. En om 07:00 stond ik bij Pieter voor de deur, met auto uiteraard. Het was rustig op de route riching Enschede en onderweg hadden we het nog over de BMUT, NY Marathon en andere leuke loopevenementen die nog gedaan moeten worden we ieders nog willen doen. Zoals gepland parkeerden we om 09:00 in de parkeergarage nabij het inschrijfpunt. Lekker op tijd zodat we hier ook niet hoefden te haasten. Bij het ophalen van de startnumers lagen we al in een figuurlijke deuk, omdat we opeenvolgende nummers hadden. #155 en #156. Toeval bestaat niet. En daarna zijn we een kop koffie gaan drinken in het hotel.

Drie kwartier voor de start zijn we weer richting de parkeergarage gelopen om ons om te kleden. Buiten was het al aangenaam warm. Na het omkleden liepen we wat rond op de marktplein en kwamen we Kees en Carmen tegen. Nog ff bijgekletst voordat we van start gingen. Kees en Carmen waren vandaag gekomen om te supporten. Er liepen nog meer bekende van Kees vandaag, Al lopend naar de start vroegen we af waar Rinus was. En ja hoor. Tien minuten voor de start kwam ie aangerend met een plastic tasje in zijn hand. Met het zweet op zijn voorhoofd had hij al een enorm avontuur achter de rug om hier te komen. Toch nog even snel een foto maken voordat we het startvak in verdwenen. In het startvak nog wat getwitterd en we hadden het verder nog over vanalles en nogwat. De sfeer was zeer ontspannen. Misschien wel iets te ontspannen, want over minder dan 2 min ging het startschot al en de mindset stond niet echt op het lopen van 42,2 km.

Pang! En daar gingen we. Althans het hek voor ons moest nog geopend worden. We stonden in het vak 'Na-inschrijvingen en >3:50 uur'. Snel ff iPhone opbergen en gaan. "We blijven bij die gele ballonnen, ok?" zeiden we tegen elkaar. Het was het pacersteam van 4 uur. Vanaf de start was het al van "Zet em op, Pieter!!" Pieter liep in een hemd met zijn naam erop en alles draaide om Pieter en ik liep er maar een beetje bij haha. Lekker 'anonimous'. Het was al warm toem we wegstartten en het zou alleen maar warmer worden. De eerste keer dat we Lonneker aandeden begon mijn linkerbeen opeens te slapen. Ik begon een beetje als Pinokkio te rennen, hmm. Dus ff gas terug en na de drinkpost trok het gelukkig alweer weg. In Lonneker passeerden we ook een digitale thermometer. 19 graden was het. Yeah right. In de schaduw ja, maar daar liepen we niet. Buiten Lonneker had ik besloten om voor het pacersteam te lopen. Ik had toch het gevoel dat ze 'voor mijn voeten' liepen. Pieter trok ook die conclusie. Vlak voor de Gronausestraat had je nog zo'n friettent. Al snel hadden we het over om zo'n puntzak te halen en dan foto's maken enzo.

Op de Gronausestraat stonden we al snel oog in oog met onze supersupporters Kees en Carmen. Al rennend ff bijkletsen met Kees. Verder op de route was het nog wel rustig. Aan de overkant van de straat liepen de snellere marathonlopers ons al tegemoet. Wij moesten nog richting de Glanerbrug. In Glanerbrug zouden we de oom en tante van Pieter ontmoeten. En inderdaad in de lus terug stonden ze. De terugweg richting Enschede werd weer een stukje warmer. Met de zon en de wind in je nek. Vlak voor het centrum nogmaals een ontmoeting met Kees en Carmen. Weer ff gek doen voor de foto en dan weer verder hobbelen. Het eerste rondje gelopen in 1:56 uur.

Daarna hadden Pieter en ik in het hoofd om een negatieve split te gaan lopen. Dus het tempo ging omhoog. We waren onderweg nog steeds aan het ouwehoeren en misschien moesten we toch maar onze krachten sparen om die negatieve split te halen, maar de lol en vreugde overwon toch. Opvallend was dat we ontzettend veel mensen inhaalden in de tweede ronde. Blijkbaar was het een combinatie van de warmte die toenam en toch te hard gelopen in de eerste ronde. Steeds meer mensen begonnen te wandelen. Op een gegeven moment was het wel slalommen om al die mensen te ontwijken. De tweede keer dat we door Lonneker liepen gaf de thermostaat 23 graden aan. Maar gevoelsmatig leek het wel 30 graden! Bij het 30 km punt trok Pieter ff een sprintje zodat ik een foto van hem kon maken.

Alles ging nog goed totdat we de tweede keer de Gronausestraat opdraaiden. Hier werd het ook al wat drukker, omdat de halve marathonlopers er nu ook tussenliepen. De hitte nam toe, weinig wind en voor de tweede of derde keer kwamen we een ambulance tegen. Er waren al wat lopers onwel geworden. Wij lieten het tempo ook iets zakken. Pieter begon toch wat vermoeid te raken. De hitte haalde bij mij ook wel de snelheid eruit. Na een lange periode hardlopen in de strenge winter in Nederland, liep je deze dag in hartje zomer! Niet gewend dus. Na de lus in Glanerbrug terug richting Enschede. Pieter roept iets tegen me. "Als je wat over hebt, ga je maar hoor," maar ik besloot toch om samen te lopen. Poeh wat was het heet. Drinken werd ook lastiger. Ik had op het laatst het gevoel of ik een steen in mijn maag had. Bij de laatste drinkpost kreeg ik ook nog ff kramp in mijn hamstring cadeau... Au... Ff rekken en dan gaan met die banaan. Op naar de finish!

3:55 klokte ik. Geen negatieve split. Maar dat was ook niet de doelstelling van deze marathon. We zouden gaan genieten en dat hebben we gedaan. Maar ook afzien door de hitte. 38 km lang was het lachen, gieren, brullen en daarna werd het echt wel serieus. De route werd voor de laatste marathonlopers ingekort ivm de hitte. De ambulancebroeders draaiden overuren. Maar dat had de organisatie uiteraard wel voorspeld. De verzorging onderweg was goed in de hand. Bijna elke 5 km wel een verzorgingspost volgens mij. Deze marathon heeft wel een plekje in mijn hart veroverd. Bovendien ben ik zelf ook een tukker. Geboren en getogen in Almeloooo, dus deze marathon bracht mij wel het nostalgisch gevoel naar boven #jeugdsentiment. Deze oudste marathon van Europa is sowieso wel een aanrader voor eenieder. Dus mocht je deze nog niet gelopen hebben, zet deze dan in je agenda volgend jaar. Dan doe ik dat ook!
Hier de route.

Special thanks to: Pieter, Kees, Carmen en Rinus