Onderweg

LEEUWARDEN - Op de zondagen ben ik vaak al voor zes uur en een enkele keer voor vijf uur 's ochtends de deur al uit voor een lange duurloop. Het is dan nog donker. Ik zie vanzelf de zon opkomen, als het tenminste niet bewolkt is. Af en toe zie ik een verdwaalde tiener naar huis toe fietsen die net uit de kroeg komt. Verder is het stil op straat. Hier kan ik van genieten.

"Jeetje, wat vroeg" en "ben je wel helemaal lekker?",  hoor ik regelmatig uit mijn omgeving. Gelukkig hoor ik ook weleens "goed bezig" of "respect, hoor". Vaak hou ik mijn trainingen voor mezelf, maar als je 's middags op een verjaardag zit of op visite bent en je kijkt een beetje moe uit je ogen, dan moet je haast wel vertellen dat je vanochtend al een duurloop achter de rug hebt van enkele uren.

Na een aantal uren lopen wordt het licht. Ik kijk regelmatig bij mensen in huis en zie langzaamaan de stad wakker worden op de zondagochtend. Vanzelf zie ik meer lopers op straat. Ik bekijk op afstand hoe hij/zij erbij loopt. Schoenen, broek, jasje, pet of muts. En al snel heb ik al een oordeel. Waar ben ik mee bezig? Iedereen moet toch zelf weten hoe hij of zij erbij loopt? Ik weet zeker dat mensen dit ook over mij denken.

Ik kom een loper tegemoet en begin sneller te lopen. Waarom doe ik dit nou weer? Ik ben toch aan trainen in D1? En toch ga ik sneller lopen. Alsof ik mij schaam dat ik langzaam loop. Maar ik zie ook hoe de ander probeert om zo technisch mogelijk te lopen. Ik denk dat de andere loper op dat moment hetzelfde denkt. Al groetend passeren we elkaar en we zien ik elkaars ogen dat we elkaar begrijpen. We zijn trots op onszelf, we zijn goed bezig.

Tijdens het lopen kom je regelmatig wielrenners tegen. Persoonlijk heb ik het gevoel dat ik beter bezig ben dan die wielrenners. Die van mij staat niet voor niets in de schuur. Ik had er eentje op Marktplaats gekocht om uit te proberen, maar ik vond er geen voldoening in. Ik ga liever uren lopen dan fietsen. Toch vraag ik mij af wat de wielrenner denkt als hij een loper tegenkomt onderweg.

Als ik de deur uit loop dan pak ik vaak mijn vaste rondjes. Wil ik langer lopen, dan plak ik die rondjes gewoon aan elkaar. Sinds ik vorig jaar 250 rondjes heb gelopen op een atletiekbaan, heb ik geen moeite met rondjes lopen. Het voelt voor mij vertrouwd om steeds dezelfde routes te lopen. Ik merk zelfs dat ik steeds meer dezelfde mensen tegenkom onderweg. Mensen (met hond) gaan ook mij herkennen. Ik zie ze denken. "Hé, daar heb je hem ook weer". Groetend passeren we elkaar. Ik zie zelfs mensen vanuit de woonkamer naar mij zwaaien. Loop ik zoveel dan? Of moet ik maar mijn routes gaan aanpassen?